Γιορτάζοντας τη 15η επέτειο του Headphone Commute, επισημαίνω τα άλμπουμ που είχα διασκευάσει πριν από 15, 10 και 5 χρόνια. [And in this instalment, I’m even starting with the one from 20 years ago!] Αυτό το κάνω ανατρέχοντας στα αρχεία μου και επιλέγοντας ένα αγαπημένο για τον τρέχοντα μήνα. Αλλά δεν αντιγράφω και επικολλώ απλώς τις λέξεις εδώ. Επίσης, ανανεώνω λίγο αυτές τις γραφές για να τις ενημερώσω και, φυσικά, ακούω όλη αυτή τη μουσική! Και έτσι πρέπει να κάνετε!
Εξαιρετικοί άνθρωποι
Ξέρω ότι είναι σημαντικό να παρακολουθώ την εξέλιξη του ήχου, της μουσικής και των ειδών, αλλά γιατί δεν μπορώ να σταματήσω να ακούω Αρμονική 33‚μικρό Εξαιρετικοί άνθρωποι, το οποίο, από τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι πάνω από δύο δεκαετίες; Μήπως ο απλός λαός ξέχασε τον ανάλαφρο, διαστημικό και κατασκοπικό-σέξι τρίπ-χοπ ήχο ή απλά δεν ψάχνω σε όλα τα σωστά μέρη; Ακόμη και το επόμενο άλμπουμ του έργου, Μουσική για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο τόμος πρώτος επί Warp Records, δεν ικανοποίησε τη λαχτάρα μου για παρόμοιο ήχο. Από τα δεκατέσσερα κομμάτια αυτού του πρώτου μεγάλου μήκους Alphabet Zoo κυκλοφορία, κάθε ένα ξεχωρίζει! Ο ιδιοκτήτης της ετικέτας, Ντάνι Μπρέικς, μάλιστα συνέβαλε μερικά κοψίματα και γρατσουνιές στο δίσκο με τις δεξιότητές του στο πικάπ. Ποιος κρύβεται λοιπόν πίσω από αυτό το έργο; Το Αρμονικό 33 είναι Ντέιβ Μπρίνκγουορθ και Μαρκ Πρίτσαρντ, που παράγουν με διάφορα ψευδώνυμα από τη δεκαετία του ’90. Ο Brinkworth έχει συμβάλει στο παρελθόν Capio και η πρώιμη έξοδος του ντουέτου, Χρήση Όπλων. Η δισκογραφία του Pritchard, από την άλλη, είναι σχεδόν αδύνατο να εντοπιστεί και να καλυφθεί, με τα πολυάριθμα ψευδώνυμα και τις ομαδικές συνεργασίες του, πιο αξιοσημείωτες μεταξύ αυτών με Τόμας Μίντλετον κάτω από Παγκόσμια Επικοινωνία [note to self: revisit 76:14] και Ιππότες Τζεντάι. Αν και μπορώ επίσης να εκτιμήσω τη έλξη του Pritchard προς έναν ήχο hip-hop που επηρεάζεται περισσότερο από το Ντιτρόιτ με τον Αρμονικό 313 παρατσούκλι, επιστρέφω ακόμα Εξαιρετικοί άνθρωποι ξανά και ξανά. Αυτό ήταν ένα από τα άλμπουμ που με έκαναν να θέλω να γράψω μουσικές κριτικές, απλά για να διαδώσω την καλή λέξη για την καταπληκτική μουσική!
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 2023: Αυτό το πρότζεκτ έχει περάσει πολύ καιρό και ο Brinkworth δεν έχει βγάλει πολλή μουσική, αν και δική του Ίνσταγκραμ ο λογαριασμός φαίνεται να είναι λίγο ενεργός. Ο Pritchard, από την άλλη, συνεχίζει να παράγει, πιο πρόσφατα, με το πραγματικό του όνομα με MP Productions – EP1 Για Warp Records (2020). Οι αγαπημένοι μου δίσκοι του περιλαμβάνουν Κάτω από τον ήλιο (2016), Φαντάσματα (2013) και 93 εκατομμύρια μίλια (2011), μαζί με τον Steve White ως Αφρική HiTech. Και μην ξεχνάτε την επανέκδοση του μνημειώδους Global Communication 2020 76:14! Εάν θέλετε να ακολουθήσετε μια άλλη τρύπα από κουνέλι, ελέγξτε έξω Ε2-ΧΟ με GCOM (αυτός είναι ο Tom Middleton).
Λίμνες εξισορρόπησης
Πριν από δεκαπέντε χρόνια, ανακάλυψα έναν νέο καλλιτέχνη. Μπάρι Λιν έχει μερικά παρατσούκλια, το πιο γνωστό από τα οποία είναι δικό του Boxcutterβάσει του οποίου αποδεσμεύεται για Πλανήτης Μου και, πιο πρόσφατα, μόνος του Kinnego Records. Για αυτό το ντεμπούτο του 2008 με το πραγματικό του όνομα, βρίσκουμε ξανά τον Lynn στον Planet Mu. Λοιπόν, Μπάρι, τι έχουμε εδώ; Μια πεντανόστιμη συλλογή από αφηρημένα γκλιτσέ IDM, με περιστασιακά μεταγλωττισμένο κομμάτι και ακόμη και κάποιο breakcore. Πρέπει να ρίξω μια αναφορά σε Τετράγωνο σπρώξιμο σε αυτό το γράψιμο; Α, αλλά φαντάζομαι ότι όλα έχουν νόημα: Λίμνες εξισορρόπησης είναι μια συλλογή υλικού που δεν είχε κυκλοφορήσει προηγουμένως που παρήχθη τα τέσσερα χρόνια πριν από το LP του Boxcutter, Ονειρικός (2006, Planet Mu). Δεν είναι περίεργο που ακούω επιρροές εδώ από όλα τα αγαπημένα μου Στημόνι καλλιτέχνες. Και κατά τη γνώμη μου, μερικά από τα κομμάτια του drill’n’bass δεν έχουν καν την αίσθηση ότι είναι χρονολογημένα [even as I re-listen to the album in 2023!] και αντ‘ αυτού είναι πολύ ευπρόσδεκτοι από ένα νοσταλγικό αυτί. Είναι σχεδόν σαν να ανακαλύπτεις έναν καλλιτέχνη που χάθηκε κατά λάθος [that very first thing I alluded to in this writeup]. Στην πραγματικότητα, θα μπορούσαμε να προσποιηθούμε ότι είναι αλήθεια – και αυτός ο καλλιτέχνης είναι ο Barry Lynn. Υπάρχει μια μεγάλη γκάμα στυλ σε αυτή την ωριαία κυκλοφορία και με κάποιο τρόπο η Lynn καταφέρνει να τα συνδυάσει όλα μαζί. Είναι μια υπέροχη αναδρομή στην εποχή του μετά-IDM ήχου, όπου μόνο λίγα άλμπουμ που ξεχώρισαν επέμειναν. Ένα από αυτά είναι σίγουρα Λίμνες εξισορρόπησης. Αυτό το άλμπουμ είναι ακόμη Διατίθεται ως ψηφιακή λήψη και σε συμπαγή δίσκο απευθείας από το Boxcutter’s Bandcamp. Συνιστάται για μια νέα επίσκεψη αν θέλετε Το Flashbulb, Aaron Spectre, Aphex Twinκαι Κλαρκ.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 2023: Μια δεκαετία αργότερα, η Lynn κυκλοφόρησε μόνος του ένα ακόμη παλαιότερο αρχείο του ’01-’04 Κομμάτιαακολουθούμενο από δύο τόμους του Taurus Tapesκαι πιο πρόσφατα, Συνθέσεις για όργανα λογισμικούπου είναι άλλο „επιλογή κομματιών από δύο δεκαετίες σε αποθήκευση„. Οπως και Boxcutterη Lynn φαίνεται επίσης να είναι ενεργή, με το πιο πρόσφατο νέο υλικό που κυκλοφόρησε μόνος του με τίτλο Λαογραφία (2020). Όλα αυτά μπορείς να τα βρεις μόνος του Kinnego, που είναι η διέξοδος του για ειδικά έργα και συνεργασίες. Φροντίστε να ελέγξετε έξω Ο οικοδεσπότης έργο, το οποίο κάλυψα το 2012 (και διάβασα αυτή τη συνέντευξη με τον οικοδεσπότη).
Θραυσμένα Όργανα
Υπάρχει ένταση στην πρώτη κιόλας νότα… Τι είναι αυτό το γρύλισμα μπάσου που ανεβαίνει αργά μέσα στο κτίριο, ρυθμικά κρουστά; Τι είναι αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα ενός φουσκωμένου ήχου που απορροφά όλο το οξυγόνο στο δωμάτιο, αφήνοντάς σας να λαχανιάζετε; Ποια είναι αυτή η ισχυρή παρουσία που διαρρέει κάθε πόρο της ανάγλυφης επίστρωσής του, υψώνοντας τον ήχο σε ένα απαλό μαξιλάρι σμιλεμένης δυναμικής και μια τέλεια σχεδιασμένη ατμόσφαιρα; Είναι το αποκορύφωμα όλης της προηγουμένως αποθηκευμένης ενέργειας που απελευθερώνεται Μάθιου Κόλινγκςντεμπούτο άλμπουμ για την αγαπημένη Ρευστός ήχος. Και είμαι αμέσως ερωτευμένος… Η μουσική είναι ανοιχτή Θραυσμένα Όργανα είναι και τραχύ και όμορφο. Σαν ένα εύθραυστο τριαντάφυλλο, είναι έτοιμο να τρυπήσει το δέρμα σας με τα αγκάθια του ενώ σας μεθάει με το άρωμά του. Οι χορδές ξετυλίγονται και τα σφυριά σπάνε. Το μέταλλο είναι στριμμένο πάνω από το ξύλο που σχίζει καθώς η αρμονία θρυμματίζεται και διαπερνά τις χορδές. Δεν πρόκειται για τον θόρυβο ή τα επίπεδα ντεσιμπέλ (αν και σας συνιστώ να ακούσετε αυτό το άλμπουμ δυνατά) – πρόκειται για την απόλυτη ασυμβίβαστη προσέγγιση στον ακατέργαστο ήχο σαν να εξάγετε μια ουσία με έναν αποχυμωτή που μασάει από κάθε ακουστικό όργανο που παίζει. Το τελικό αποτέλεσμα είναι κάπως αταξινόμητο. Είναι γεμάτο με μια εκλεκτική σειρά ακουστικών οργάνων που χειραγωγήθηκαν αργότερα και ηχογραφήσεις πεδίου. Η δομή είναι πολύ οργανική, αναπνέει σαν ζώο που φουσκώνει, μετατρέπει τις συσσωρεύσεις σε σταγόνες που καταρρέουν και ακουμπά απαλά στον ενδιάμεσο χώρο. Τα φωνητικά δεν αποσπούν την προσοχή και αντίθετα προσθέτουν ένα στοιχείο ανθρωπιάς σε αυτό το οργανικό ρέκβιεμ καλλιτεχνικής έκφρασης.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 2023: Μετά από αυτή την κυκλοφορία του 2013, ο Collings μετακόμισε στο Denovali Records, που απέστειλε και αυτόν τον δίσκο σε βινύλιο. Αυτός ο Σκωτσέζος συνθέτης συνεχίζει να παράγει, κυκλοφορώντας τακτικά νέα μουσική κάθε λίγα χρόνια περίπου. Ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ είναι η συνεργασία του Ημέρα Ρόζενκβιστμε τίτλο Γεια σου Σκοτάδι (2017), με πιο πρόσφατη απόδοση Ουζόνια (2019). Κατάφερα να εντοπίσω τον Matthew και με ενημέρωσε ότι ήταν απασχολημένος με μια ταινία μεγάλου μήκους, την οποία ελπίζουμε ότι θα ακούσουμε σύντομα, καθώς και με το σχεδιασμό πρόσθετων μετά την παραγωγή για Krotos.
Ποτήρι
Κερδίζοντας αμέσως μια θέση στις λίστες μου με τα Καλύτερα της Χρονιάς το 2018, Ποτήρι είναι η ηχογράφηση μιας αυτοσχέδιας ζωντανής παράστασης, η οποία έλαβε χώρα σε αρχιτέκτονα Φίλιπ ΤζόνσονΤο σπίτι του 1949, „The Glass House“, στο New Canaan του Κονέκτικατ. Χρησιμοποιώντας ολόκληρο το κτίριο ως δικό του όργανο Ryuichi Sakamoto και Άλβα Νότο απελευθέρωσε τις δονήσεις των ηχητικών κυμάτων για να αντηχήσει τη δομή από μέσα, ως ένα ακουστικό πορτρέτο της αρχιτεκτονικής στον περιβάλλοντα, μίνιμαλ και στοχαστικό σχεδιασμό της. „Αυτός είναι ο ήχος του γυαλιού και της αστραφτερής συμπύκνωσης. Η παρθένα φρέσκια ηχητική στρώση επιπλέει άμορφα, ξεδιπλώνεται από μια διαλογιστική ηρεμία σε μια υπενθύμιση αστραφτερού θαύματος, όπως ένα μωρό που παρατηρεί για πρώτη φορά σταγόνες βροχής σε ένα νυχτερινό παράθυρο.Παρόλο που πολλοί δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν αυτήν την εκπληκτική ζωντανή παράσταση (και γνωρίζω μερικές τυχερές ψυχές που το έχουν!), μπορούμε ωστόσο να είμαστε εξαιρετικά ευγνώμονες για το ηχητικό αρχείο του στο ΣΗΜΕΙΩΣΗ αποτύπωμα. Μπορώ μόνο να φανταστώ το δέος και τις αισθήσεις που περιέβαλαν το πλήθος να βιώνει τους κραδασμούς του κτιρίου ως οι ένοικοι του συνόλου. Ακούγοντας αυτό το 37λεπτο ενιαίο κομμάτι, έχω συχνά την αίσθηση ότι επιπλέω, με τις χάντρες από σταγόνες καρφίτσας υψηλής συχνότητας να διαπερνούν το αρμονικό ύφασμα του χρόνου και του χώρου και αυτό το πολύ ιδιαίτερο τρίτο μέρος όπου δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε χώρος. „Αν και το έργο είναι σε μεγάλο βαθμό ατονικό, υφή και χωρική, φευγαλέες στιγμές μελωδίας εμφανίζονται προς το τέλος, οι οποίες παρά τη σπανιότητά τους, επιτυγχάνουν ένα βαθιά συγκινητικό αποτέλεσμα.”
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 2023: Και οι δύο αυτοί διάσημοι μουσικοί συνεχίζουν να είναι ενεργοί στη μουσική σκηνή. Νωρίτερα το 2023, το δίδυμο κυκλοφόρησε το ΙΟΣ συλλεκτικό κουτί ως θήκη (χωρίς τα άλμπουμ, αλλά διατίθεται για βινύλιο και για CD), που προορίζεται να φιλοξενήσει τους πέντε ανακατασκευασμένους δίσκους της γόνιμης καριέρας τους: Βρυών (2002), Insen (2005), Revep (2006), UTP_ (2009), και Summvs (2011) – το ξέρατε ότι αυτό ήταν γραμμένο; Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο για κάθε συλλέκτη που ασχολείται σοβαρά με την αποθήκευση των εγγράφων του παρελθόντος για όλες τις εποχές του μέλλοντος.
