Στο ποιμαντικό και επαγγελματικό μου έργο, πάντα επιδίωξα — ατελώς — να ακολουθήσω τον δρόμο του Ιησού. Κατάλαβα ότι η μαθητεία είναι η διαδικασία να γίνουμε περισσότερο σαν τον Ιησού. Το να είσαι Χριστιανός δεν έπρεπε να ταυτίζεσαι με ένα συγκεκριμένο δόγμα ή μια συγκεκριμένη πολιτική κλίση, αλλά στην καρδιά του θέματος, να μάθεις να είσαι άνθρωπος μιμούμενος τον Χριστό.
Κατά τη διάρκεια αυτής της συγκεκριμένης εποχής, με τον COVID και κάθε είδους πολιτική αναταραχή, έχω παρατηρήσει ότι εμείς οι Χριστιανοί – όσοι από εμάς λέμε με τόλμη ότι επιδιώκουμε να ακολουθήσουμε τον Χριστό – βρεθήκαμε να παίζουμε για δύναμη και θέση για να βεβαιωθούμε ότι οι θέσεις μας είναι καλές -γνωστό και, πράγματι, προσεχτικό. Για να βεβαιωθούμε ότι διατηρούνται τα χριστιανικά ενδιαφέροντα (wink, wink), μπορούμε εύκολα να ξεχάσουμε τους τρόπους του Ιησού. Σήμερα, θέλω να μας υπενθυμίσω (ειδικά, σε μένα) μια συνεπή πρακτική του Ιησού. Ο Ιησούς καλωσόρισε εκείνους που οι άλλοι δεν προσκαλούσαν καν.
Ακόμη και στην κλήση του Ιησού από τους πρώτους μαθητές του, κάλεσε έναν φοροεισπράκτορα, έναν Εβραίο που απασχολούσε ο καταπιεστής, τη Ρώμη, να εισπράξει φόρους (χωρίς νόμιμους περιορισμούς για το ποσό που θα μπορούσε να επιβαρύνει ένας φοροεισπράκτορας για τις υπηρεσίες του) από τους δικούς του ανθρώπους. Σίγουρα, οι τέσσερις ψαράδες που είχαν κληθεί προηγουμένως θα έβρισκαν αυτή την προσθήκη στη μπάντα τους προσβλητική στην καλύτερη περίπτωση.
Ο Ευαγγελιστής Μάρκος αφηγείται την ιστορία του Ματθαίου (γνωστού και ως Λευί). Ο Λέβι παρέθεσε δείπνο για τον Ιησού. Προσκάλεσε επίσης πολλούς «φοροεισπράκτορες και αμαρτωλούς». Ακούγεται σαν ένα καταπληκτικό πάρτι.
Οι Φαρισαίοι γραμματείς που είδαν την «ανάρμοστη» συμπεριφορά του Ιησού ήθελαν να μάθουν γιατί θα έκανε ένα τόσο εξωφρενικό πράγμα. Ο Ιησούς απάντησε: «Δεν χρειάζονται γιατρό οι υγιείς, αλλά οι άρρωστοι. Δεν ήρθα να καλέσω τους δίκαιους, αλλά τους αμαρτωλούς». (Μάρκος 2:17). Με τον ίδιο τρόπο που μερικές φορές σημειώνουμε τους «αμαρτωλούς» με εισαγωγικά για να δείξουμε ότι χρησιμοποιείται από τους θρησκευτικούς ηγέτες της εποχής για να κρίνει, νομίζω ότι οι «δίκαιοι» του Ιησού, όταν κατανοηθούν σωστά, χρειάζονται επίσης εισαγωγικά επειδή ο Ιησούς δεν το κάνει στην πραγματικότητα σημαίνει ότι οι θρησκευτικοί δίκαιοι ήταν δίκαιοι.
Στην αφήγηση της ίδιας ιστορίας από τον Ματθαίο, προσθέτει στην ανταπόκριση του Ιησού: «Αλλά πηγαίνετε και μάθετε τι σημαίνει αυτό: «Επιθυμώ έλεος, όχι θυσία»» (Ως 6:6, βλέπε επίσης Μικ 6:6–8). Η παραπομπή από τον Οσηέ υπογραμμίζει ότι η υποδοχή που έκανε στους ανεπιθύμητους ήταν κεντρικός στην αποστολή του. Για αυτόν τον λόγο —για να καλέσει όσους χρειάζονταν την υποδοχή του Θεού— ήρθε. Επομένως, οποιαδήποτε αποστολή φέρει το όνομα του Ιησού αλλά απορρίπτει εκείνους για τους οποίους ήρθε ο Ιησούς δεν μπορεί να ονομαστεί σωστά χριστιανική.
Λοιπόν, θα μπορούσε κάλλιστα να μας απευθυνθεί το ερώτημα: Γιατί εσείς δεν να φας και να πιεις με φοροεισπράκτορες και αμαρτωλούς;
